Eiser moet betere administratie voeren omdat hij een onderneming drijft

Coffeeshop [coffeeshop]

“Informatiebeschikking

Ik stel vast dat er voor de omzetbelasting voor het belastingjaar 2007 niet is voldaan aan de informatieplicht ingevolge artikel 47 en 49 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (A.w.r.) en verder dat voor dat middel en jaar ook niet is voldaan aan de administratieplicht zoals genoemd in artikel 52 van de A.w.r. Ik wil hiervoor verwijzen naar de bijlage 1.”.
en:

“Bijlage 2 Informatiebeschikking d.d. 16 december 2011
(…)

De conclusie is dat er in geen sluitende (exploitatie-, personeels- en kas) administratie is gevoerd. Verder kom ik tot de vaststelling dat er de gegevens niet zijn bewaard. Het is op geen enkele wijze mogelijk om achteraf de volledigheid van de kosten en omzet vast te stellen laat staan om deze binnen een redelijke termijn te kunnen controleren.

“Bijlage 1 Informatiebeschikking inkomstenbelasting 2008
(…)

Conclusies
Niet voldoen aan administratieplicht (artikel 52 Awr)

(…)
Er is vastgesteld dat:
– er geen volledige sluitende goederen en geldbeweging wordt bijgehouden;
– (nagenoeg) alle inkopen, verkopen en zakelijke betalingen contant worden verricht;
– in de onderneming personeelsleden werkzaam zijn die handelingen kunnen en/of mogen uitvoeren met betrekking tot zowel de voorraad (sd) en de kas;
– de belastingplichtige zich derhalve niet gedraagt als een geobjectiveerde ondernemer.

“Informatiebeschikking

Ik stel vast dat er voor de omzetbelasting voor het belastingjaar 2008 niet is voldaan aan de informatieplicht ingevolge artikel 47 en 49 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr) en verder dat voor dat middel en jaar ook niet is voldaan aan de administratieplicht zoals genoemd in artikel 52 van de Awr. Ik wil hiervoor verwijzen naar de bijlagen 1 en 2. Ik geef u hiervoor dan ook een informatiebeschikking.
(…)”.

“Bijlage 2 Informatiebeschikking omzetbelasting 2008
(…)

Conclusie(s)

2. In geschil is het antwoord op de vraag of verweerder terecht de onderhavige informatiebeschikkingen heeft genomen.
Het geschil spitst zich toe op de vraag of eiser heeft voldaan aan de administratie- en bewaarplicht van artikel 52 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR). Ten aanzien van Coffeeshop [coffeeshop] is tevens de vraag of eiser heeft voldaan aan de inlichtingenplicht van artikelen 47 en 49 van de AWR. Ter zitting heeft verweerder verklaard dat ten aanzien van de prostitutiepanden de informatiebeschikkingen voor zover zij zien op het niet voldoen aan de inlichtingenverplichting (artikelen 47 en 49 van de AWR) dienen komen te vervallen.

3 Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Eiser stelt dat verweerder het in rechte te beschermen vertrouwen heeft gewekt dat eiser de prostitutiepanden en zijn inkomsten daaruit in zijn aangifte IB/PVV mocht rekenen tot de rendementsgrondslag sparen en beleggen (box 3). Daarmee kan geen sprake zijn van een administratieplicht op grond van artikel 52 van de AWR, aldus eiser. Dit beroep op opgewekt vertrouwen ziet op de informatiebeschikkingen van het jaar 2007, en strekt zich indirect ook uit tot 2008. Eiser stelt dat het vertrouwen ontleend is aan twee gedragingen van de Belastingdienst: de communicatie met de Belastingdienst in 2000 (zie 1.7) en omdat eiser zijn conceptaangiften voorafgaande aan de indiening liet beoordelen door een medewerker van de Belastingdienst. Deze handelwijze is gestart naar aanleiding van de bespreking van juli 2000. Eiser heeft verklaard dat de heer [Y] (zie 1.7) zijn conceptaangifte meenam en na overleg met zijn collega’s binnen de Belastingdienst weer aan hem teruggaf. Als de aangifte goed bevonden was, kon eiser zijn aangifte (laten) indienen. Het onderscheid tussen de invordering (ontvanger) en de heffing (inspecteur) was eiser niet duidelijk. Bovendien was [Y] (invordering) bij het gesprek over de inkomstenbelasting aanwezig, aldus eiser.

5. Verweerder stelt daar tegenover dat uit geen enkel schriftelijk stuk noch uit aantekeningen in de systemen van de Belastingdienst blijkt dat de aangiften van eiser van tevoren zijn besproken, noch dat deze akkoord zijn bevonden door de inspecteur. Indien de inhoud van een aangifte vooraf met de Belastingdienst wordt afgestemd, verplicht de werkwijze van de Belastingdienst de medewerkers om dit vast te leggen. Uit de brief van 30 augustus 2000 (zie 1.7) leidt verweerder geen opgewekt vertrouwen af. Er staat in dat de opbrengsten en kosten van de panden in box 1 zullen gaan vallen. De aanwezigheid van [Y] bij de bespreking is niet onlogisch, aangezien er meer is besproken dan alleen de allocatie van de panden. Bij betalingsproblemen (van bijvoorbeeld de prostituees) is het niet ongebruikelijk dat een ontvanger tijdens een gesprek aanwezig is, aldus verweerder.

6. De rechtbank overweegt dat op eiser de bewijslast rust om aannemelijk te maken dat er uitlatingen of gedragingen van de zijde van verweerder zijn gedaan waaraan hij het in rechte te beschermen vertrouwen kon ontlenen dat eiser de prostitutiepanden (en zijn inkomsten daaruit) in zijn aangifte IB/PVV tot zijn box 3 vermogen mocht rekenen. Verder overweegt de rechtbank dat, mede gelet op de uitzonderlijke situatie, zoals gemachtigde van eiser ook ter zitting heeft erkend, eiser niet kon volstaan met de enkele verklaring dat hij zijn conceptaangiften heeft laten beoordelen via [Y]. De verklaring van de accountant en hetgeen [getuige] ter zake naar voren heeft gebracht, doen daar niets aan af nu hun verklaringen niet op eigen waarnemingen berusten, maar op hetgeen door eiser aan hen is verteld. Over de feitelijke gang van zaken en over de beweerde afspraken tussen eiser en de heer [Y] hebben zij uit eigen wetenschap niet kunnen verklaren. Gelet op het voorgaande heeft eiser, naar het oordeel van de rechtbank, tegenover de gemotiveerde betwisting van verweerder niet, althans onvoldoende, aannemelijk gemaakt dat sprake is van een bewuste standpuntbepaling die bij eiser in rechte te beschermen vertrouwen heeft kunnen opwekken.

7. Nu de rechtbank heeft geoordeeld dat geen sprake is van opgewekt vertrouwen ten aanzien van 2007 kan eisers beroep op opgewekt vertrouwen voor het jaar 2008 eveneens niet slagen, nu dit een afgeleide vormt van 2007 (zie 4.).

Administratieplicht

8. Nu eisers beroep op het vertrouwensbeginsel niet slaagt, stelt de rechtbank eerst de vraag aan de orde of er een administratieplicht bestaat ten aanzien van de prostitutiepanden. Voor de beantwoording van deze vraag is van belang of de exploitatie van de prostitutiepanden dient te worden aangemerkt als het drijven van een onderneming, waarvoor een administratieverplichting geldt, of dat sprake is van normaal vermogensbeheer.

9. Verweerder heeft aangevoerd dat sprake is het drijven van een onderneming. Verhuur van prostitutieramen is meer dan alleen de kale verhuur van een ruimte. De exploitant zorgt er immers voor dat hij alle faciliteiten ter beschikking stelt aan de huursters om hun beroep te kunnen uitoefenen. Er wordt arbeid verricht om een meer dan normaal rendement te behalen.

10. Eiser stelt daar tegenover dat de werkzaamheden die hij verricht, te weten het innen van huren, het aantrekken van nieuwe huurders, het opstellen en laten ondertekenen van huurcontracten en het door derden laten verrichten van noodzakelijk onderhoud, het normaal vermogensbeheer niet overstijgen.

11. Naar het oordeel van de rechtbank beperkten eisers activiteiten zich niet tot kamerverhuur, maar behelzen deze activiteiten de exploitatie van een seksinrichting die, gelet op de aard en omvang ervan, onmiskenbaar als het drijven van een onderneming moet worden aangemerkt. De werkzaamheden in het kader van deze seksinrichting gaan normaal vermogensbeheer te buiten. De dienstverlening van eiser is niet in hoofdzaak beperkt tot het enkel verlenen van het recht een kamer te gebruiken, maar is in hoofdzaak gericht op het voor de prostituees scheppen van accommodaties die het mogelijk maken het vak van prostituee uit te oefenen.(vgl. Hof Den Haag 11 januari 2013, nr. 11/00389, ECLI:NL:GHDHA:2013:4096). De activiteiten van eiser betreffen het aanvragen, onderhouden en naleven van de voorwaarden van de exploitatievergunning, die in deze branche verplicht is. De rechtbank betrekt in haar overwegingen dat eiser 111 kamers beschikbaar had voor raamprostitutie (zie 1.4) en dat uit hoofde van de vergunningen aan eiser allerlei verplichtingen zijn opgelegd. Naast de activiteiten die eiser heeft genoemd (zie 10), omvatten deze verplichtingen onder meer de volgende werkzaamheden:
– het openen en sluiten van de panden;
– het houden van, al dan niet passief, toezicht;
– identificatie van de prostituees;
– het schoonmaken van delen van de panden;
– het dagelijks innen en afdragen van de gelden;
– zorgdragen voor de overige vereisten van de vergunning.
Eisers stelling dat hij in theorie wel veel arbeid moet verrichten, maar dat het zich in de praktijk oplost omdat de eisen niet altijd gehandhaafd worden, doet daar naar het oordeel van de rechtbank niet aan af. Ook acht de rechtbank het al dan niet verstrekken van beddengoed en handdoeken door eiser aan de prostituees niet van doorslaggevende betekenis. De rechtbank is gelet op het voorgaande van oordeel dat eiser een onderneming uitoefent, en dus administratieplichtige is in de zin van artikel 52, tweede lid, sub b, van de AWR.

13. Verweerder heeft aangevoerd dat eiser niet aan de eisen van artikel 52 van de AWR heeft voldaan. Van eiser mag in redelijkheid worden verwacht dat hij een sluitende kas- en verhuuradministratie voert. De kasboeken die zijn overgelegd betreffen een verdichting van de totale verhuur, waarvan de onderliggende primaire vastleggingen niet zijn bewaard. Gelet op de aard, omvang en complexiteit van het bedrijf zijn de vastleggingen in de administratie onvoldoende.

14. Verder heeft verweerder gesteld dat eiser vanaf 1 januari 2008 verplicht is om op grond van de Wet op de omzetbelasting 1968 (Wet OB 1968) kwitanties als facturen uit te reiken. Deze kwitanties zijn voor het pand in [plaats 1] niet aangetroffen over het eerste kwartaal van 2008. Voor het pand in [plaats 3] zijn over de periode 1 januari 2008 tot 3 december 2008 geen kwitanties aangetroffen. Van de 31 kwitanties die wel aanwezig waren is op 29 exemplaren geen nummering aangetroffen. Met betrekking tot het pand in [plaats 2] zijn 199 kwitanties aangetroffen waarvan 198 geen nummering bevatten. Verder zijn uit de gebruikte kwitantieblokken doorslagvellen verwijderd en dus niet bewaard gebleven.

15. Eiser heeft gesteld dat de informatiebeschikking ten onrechte is genomen, omdat hij van mening is dat de administratie voldoet aan de eisen die artikel 52 van de AWR daaraan stelt. Eiser heeft gedurende het jaar 2007 geen administratie bijgehouden met betrekking tot de inkomsten uit de prostitutiepanden. Eiser heeft de na het overlijden van zijn echtgenote teruggevonden kasboeken aan verweerder overgelegd, en hij is van mening dat de genoten inkomsten eenvoudig uit deze kasboeken kunnen worden afgeleid. Met de aanwezigheid van de kasboeken heeft eiser in zijn optiek aan de administratieplicht voldaan. Over 2008 is een uitgebreidere administratie aanwezig.

De rechtbank overweegt dat artikel 52, eerste lid, van de AWR, voor zover hier van belang, bepaalt dat administratieplichtigen gehouden zijn van hun vermogenstoestand en van alles betreffende hun bedrijf, naar de eisen van dat bedrijf, op zodanige wijze een administratie te voeren en de daartoe behorende boeken, bescheiden en andere gegevensdragers op zodanige wijze te bewaren, dat te allen tijde hun rechten en verplichtingen alsmede de voor de heffing van belang overigens van belang zijnde gegevens hieruit duidelijk blijken. Artikel 52, vierde lid, van de AWR bepaalt dat administratieplichtigen, voor zover bij of krachtens de belastingwet niet anders is bepaald, verplicht zijn de in de voorgaande leden bedoelde gegevensdragers gedurende zeven jaar te bewaren.
Het zesde lid van artikel 52 van de AWR bepaalt dat de administratie zodanig dient te zijn ingericht en te worden gevoerd en dat de gegevensdragers zodanig dienen te worden bewaard, dat controle daarvan door de inspecteur binnen een redelijke termijn mogelijk is. Daartoe verleent de administratieplichtige de benodigde medewerking met inbegrip van het verschaffen van het benodigde inzicht in de opzet en de werking van de administratie.

17. De rechtbank overweegt dat bij de beantwoording van de vraag of eiser heeft voldaan aan de administratie- en bewaarplicht rekening moet worden gehouden met de aard en omvang van de onderneming. Bij de onderhavige onderneming van eiser vormen een deugdelijke huurders- en kasadministratie de pijlers waarop de administratie moet rusten. Over het jaar 2007 is echter (nagenoeg) geheel geen administratie aanwezig, terwijl over het jaar 2008 essentiële primaire vastleggingen, ook met betrekking tot de omzetbelasting, ontbreken. Dit leidt de rechtbank tot de conclusie dat eiser zijn administratie met betrekking tot de exploitatie van de prostitutiepanden niet heeft gevoerd naar de eisen van artikel 52 van de AWR.
De rechtbank betrekt in haar oordeel dat de primaire vastleggingen zoals de enveloppen waarop de bezetting en betaling vermeld stonden (zie 1.5) over het jaar 2007 en het jaar 2008, met uitzondering van het eerste kwartaal, niet zijn bewaard (zie 1.6). Ook zijn de kwitanties, die aan de prostituees zijn afgegeven over de periode maart 2007 tot en met maart 2008 niet bewaard. De kasboeken (kasbladen) die na het overlijden van de echtgenote van eiser zijn gevonden en zijn overgelegd maken dit oordeel niet anders. Deze bladen bevatten immers slechts een overzicht van diverse bankstortingen. Zonder primaire vastleggingen, die niet bewaard zijn gebleven, ontbreekt elke controlemogelijkheid.

[coffeeshop]

18. Eiser stelt dat hij met betrekking tot [coffeeshop] alle informatie die hij

redelijkerwijs moest verstrekken, ook daadwerkelijk heeft verstrekt en hij daarmee aan zijn inlichtingenplicht heeft voldaan. Ook is eiser van mening dat hem niet kan worden verweten dat hij niet aan zijn inlichtingenplicht heeft voldaan omdat hij informatie die niet aanwezig is, niet aan verweerder heeft kunnen verstrekken.

19. Verweerder heeft ter zitting verklaard dat in de informatiebeschikkingen is

opgenomen dat er geen sprake is van een sluitende voorraadadministratie en dat bij hem in ieder geval de intentie heeft bestaan om de gehele voorraad- en inkoopadministratie op te vragen. Nu deze niet is verstrekt is naar de mening van verweerder de inlichtingenplicht geschonden. Met betrekking tot informatie die niet aanwezig is, kan ook naar de mening van verweerder geen sprake zijn van schending van de inlichtingenplicht. Wel is dan sprake van een schending van artikel 52 AWR, aldus verweerder.

20. De rechtbank overweegt als volgt: Een informatiebeschikking is gelet op de tekst van artikel 52a AWR de vaststelling door verweerder, dat eiser niet aan een verplichting heeft voldaan, waaronder de verplichting tot het op verzoek verstrekken van inlichtingen. Verweerder kan een dergelijke beschikking nemen, indien verweerder in een voorafgaand stadium heeft verzocht om inlichtingen en eiser vervolgens die informatie niet verstrekt. Van een informatiebeschikking in de zin van artikel 52a AWR is dan ook slechts sprake indien verweerder vaststelt dat eiser niet aan haar inlichtingenplicht heeft voldaan en daaraan de in artikel 52a AWR bedoelde rechtsgevolgen beoogt te verbinden.

21. De rechtbank is van oordeel dat de tekst van de informatiebeschikkingen en de bijgevoegde bijlagen bij de informatiebeschikkingen geen vaststelling bevat dat eiser met betrekking tot de coffeeshop [coffeeshop] niet aan zijn inlichtingenplicht heeft voldaan. Bovendien heeft verweerder ter zitting (zie bij 2.) de verwijten met betrekking tot het niet voldoen aan de inlichtingenplicht voor zover die zien op de prostitutiepanden laten varen. Nu naar het oordeel van de rechtbank de informatiebeschikkingen overigens geen vaststellingen van schendingen van de inlichtingenplicht door eiser bevatten, slaagt deze beroepsgrond van eiser. Het voorgaande brengt met zich mee dat de informatiebeschikkingen voor zover deze zien op de inlichtingenplicht van artikel 47 en 49 van de AWR dienen te worden vernietigd.